At the centre of Kasemkitvatana's work stands a concept of ephemerality and emptiness, of the presence of the absent/absence with particular focus on its permeability. Following an active period in the Bangkok art scene during the 1990s, he spent 8 years hiatus in forest monasteries (2002-2010). Then, as today he disseminates a radically expanded concept of art, as social practice above all, a sphere of enabling, a domain of encounter, a network and free space.
Artistic, curatorial, educational and publishing work all have an equal footing within these parameters. At the turn of the millennium, he worked with Rirkrit Tiravanija at VER Magazine and curated exhibitions for About Art Foundation (aka AARA) at About Studio/About Cafe. From 2011 onwards he has been part of various collectives producing numbers of projects including Messy Project Space, Messy Sky Magazine and encrypted/decrypted. His recent curatorial work
includes The Immeasurable and World’s End (JWD Art Space, 2022).
In his own artistic work Kasemkitvatana focuses on the moment in which various spheres become “porous”. The various fields and periods are interwoven in a multitude of ways. He is also interested in whether different spacetime concepts influence social structures and individual daily life and how these manifest themselves as dialogue, or even in the form of a collision. Historical and contemporary sources of his research, including passages of Thai modernity, scientific proposals and poetical measurement of spacetime, are brought together to unveil the interconnectedness of current events and the wider tapestry of history in which they unfold. His recent exhibitions include The Tenebrous Spiral Staircase of the - (Gallery VER, 2021) and Stories We Tell To Scare Ourselves With (MOCA Taipei, 2019). A recipient of the 2014 DAAD Artist-in-Berlin program. Kasemkitvatana currently lives and works in Bangkok.
ผลงานของจิตติ เกษมกิจวัฒนามีแนวคิดหลักในเรื่องความชั่วคราวและความว่างเปล่า ของการมีอยู่/สิ่งที่ขาดหรือหายไป โดยเน้นที่ธรรมชาติแห่งความไม่เที่ยง หลังจากใช้เวลาทำงานในวงการศิลปะกรุงเทพฯ ตลอดช่วงทศวรรษ 1990 เขาได้ใช้เวลา 8 ปีปลีกวิเวกที่ วัดป่า (พ.ศ. 2545-2553) จากนั้น ในทุกวันนี้ เขาได้เผยแพร่แนวคิดทางศิลปะที่ขยายออกไปสู่หลักปฏิบัติทางสังคม การริเริ่ม การเผชิญหน้า เครือข่าย และพื้นที่อิสระ
ที่ซึ่งงานศิลปะ งานภัณฑารักษ์ งานด้านการศึกษา และงานตีพิมพ์ทั้งหมดมีความสำคัญเท่าๆ กัน ในช่วงเปลี่ยนสหัสวรรษ เขาได้ร่วมงานกับศิลปิน ฤกษ์ฤทธิ์ ตีระวนิช จัดทำ VER Magazine และจัดนิทรรศการให้กับ About Art Foundation (หรือ AARA) ที่ About Studio/About Cafe และตั้งแต่ปี พ.ศ. 2554 เขาได้เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มศิลปินต่างๆ ร่วมผลิตโครงการจำนวนมาก รวมถึง Messy Project Space, Messy Sky Magazine และ encrypted/decrypted นิทรรศการที่ทำหน้าที่ภัณฑารักษ์ล่าสุดรวมถึง The Immeasurable และ World's End (JWD Art Space, พ.ศ. 2565)
สำหรับการสร้างสรรค์งานศิลปะของจิตติ เขามักมุ่งเน้นไปที่ช่วงเวลาที่โลกและขอบข่ายต่างๆ กลายเป็น “รูพรุน” ยุคสมัยและสาขาต่างๆ เกี่ยวพันกันในหลากหลายมุมมอง เขายังสนใจด้วยว่าแนวคิดต่างๆ ของอวกาศและห้วงเวลามีอิทธิพลต่อโครงสร้างทางสังคมและชีวิตประจำวันของปัจเจกบุคคลหรือไม่ และวิธีที่สิ่งเหล่านี้แสดงออกเป็นบทสนทนาอย่างไร แม้ในรูปแบบของการปะทะกัน แหล่งที่มาทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมร่วมสมัยของงานวิจัยของเขารวมถึงเส้นทางความเป็นโมเดิร์นของไทย ข้อเสนอแนะเชิงวิทยาศาสตร์ และการชี้วัดกาลอวกาศในเชิงกวี ซึ่งนำมาซึ่ง ความเชื่อมโยงระหว่างเหตุการณ์ปัจจุบันและประวัติศาสตร์ที่แผ่กว้างออกไป นิทรรศการล่าสุดของเขา ได้แก่ The Tenebrous Spiral Staircase of the - (Gallery VER, พ.ศ. 2564) และ Stories We Tell To Scare Ourselves With (MOCA Taipei, พ.ศ. 2562) เขาได้รับทุนจากโครงการ DAAD Artist-in-Berlin พ.ศ. 2557 ปัจจุบันจิตติอาศัยและทำงานอยู่ที่กรุงเทพฯ