อุดมศักดิ์ กฤษณมิษเป็นศิลปินคนสำคัญที่สุดคนหนึ่งในวงการศิลปะร่วมสมัยไทยตลอดสามทศวรรษที่ผ่านมา เขาเป็นที่รู้จักดีที่สุดจากเทคนิคปะติดอันแตกต่างซึ่งเขาทดลองใช้สิ่งของในชีวิตประจำวันและวัสดุเหลือใช้อย่างหนังสือพิมพ์ กล่อง เส้นบะหมี่ แผนที่และสีทำให้เกิดภาพซึ่งทั้งดูเป็นทางการและมีแนวความคิดแฝงอยู่ ผลงานช่วงแรก ๆ ของเขามีตารางที่ซ้อนทับกันแน่นหลายชั้นและการเล่นกับพื้นผิว แสดงภาพเมือง ภาพดวงดาวหรือแม้แต่ภาพดิจิทัล แต่ผลงานช่วงหลัง ๆ ของเขาแสดงเจตจำนงที่แฝงแนวความคิดและชัดเจน ขยายแนวทางการสร้างสรรค์งานไปใช้สีโทนสว่างสีเดียววาดลวดลายสะดุดตาและใช้วัสดุเหลือใช้ที่ไม่เป็นไปตามขนบตั้งแต่เสื่อไม้ไผ่ไปจนถึงโต๊ะปิงปองมาประกอบในงานศิลปะจัดวางอันเป็นเอกลักษณ์ 

ตัวอย่างนิทรรศการเดี่ยว ได้แก่ นิทรรศการแสดงผลงานที่ผ่านมาทั้งหมด Re-Presentation: Redux (หอศิลปมหาวิทยาลัยกรุงเทพ, พ.ศ. 2562) นิทรรศการแสดงผลงานที่ผ่านมาทั้งหมดซึ่งฤกษ์ฤทธิ์ ตีระวนิชเป็นภัณฑารักษ์ (หอศิลป์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, เชียงใหม่, พ.ศ. 2559) Planet Caravan (ลีห์มันน์ โมปัง,ฮ่องกง, พ.ศ. 2557) Udomsak Krisanamis (เกวิน บราวน์เอนเตอร์ไพรส์, นิวยอร์ค, นิวยอร์ค, พ.ศ. 2555) A mindful mission (หอศิลป์กีที นูร์แบคช์, เบอร์ลิน และสมาคมศิลปะฟรายแบร์ก, พ.ศ. 2554) Udomsak Krisanamis (หอศิลป์บาเซิล, พ.ศ. 2547) ผลงานของเขาจัดแสดงในนิทรรศการกลุ่มอาทิ SUNSHOWER: Contemporary Art from Southeast Asia (พิพิธภัณฑ์ศิลปะโมริ, โตเกียว, พ.ศ. 2560) Art and Music-Search for New Synesthesia (พิพิธภัณฑ์แห่งโตเกียว, พ.ศ. 2555) Dereconstruction (หอศิลป์แกลดสโตน, นิวยอร์ค, นิวยอร์ค, พ.ศ. 2549) Bidibidobidiboo ซึ่งมีฟรานเชสโก โบนามีเป็นภัณฑารักษ์ (คอลเลตซิโอเน ซานเดรตโต เร เรเบาเดงโก, ตูริน, พ.ศ. 2548) Greater New York (พีเอส 1, ลองไอแลนด์ซิตี้, นิวยอร์ค, พ.ศ. 2543) Examining Pictures (หอศิลป์ไวท์ชาเพิล, ลอนดอน, พ.ศ. 2542) ซิดนีย์ เบียนนาเล่ครั้งที่ 11 (พ.ศ. 2541) และ Project 63 (พิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่, นิวยอร์ค, นิวยอร์ค, พ.ศ. 2541) ผลงานของอุดมศักดิ์สะสมอยู่ในคอลเลกชันของพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ ซานฟรานซิสโก ศูนย์ศิลปะวอลเคอร์ (มินนีแอโพลิส, มินนิโซตา) หอศิลป์ออลไบรท์ น็อกส์ (นิวยอร์ค) มูลนิธิศิลปะคาร์เทียร์ (ปารีส) มูลนิธิซานเดรตโต เร เรเบาเดงโก (ตูริน, อิตาลี) และที่อื่น ๆ  

‍