งานของ เรเชล นีโบน กล่าวถึงและตั้งคำถามกับเงื่อนไขอันหลากหลายของความเป็นมนุษย์ อาทิ การเกิดใหม่ วัฏจักรชีวิต และเรือนร่างกายภาพ นีโบน มักสร้างประติมากรรมซึ่งขับเน้นลักษณะอันคาดเดาได้ยากของวัสดุสื่อกลางที่เธอใช้เป็นหลัก ได้แก่เซรามิกพอร์ซเลน (porcelain) ศิลปินมุ่งให้ความสำคัญกับแนวคิดการเคลื่อนไหวและการกลายสภาพ การเปลี่ยนผ่านและการหยุดชะงัก รวมไปถึงลักษณะการปรากฏของวัสดุที่มีสถานะลื่นไหล นีโบนกล่าวว่างานของเธอ ‘เกี่ยวข้องกับการอิงอาศัยอยู่ในเรือนร่าง และความหมายของการมีชีวิตอยู่บนโลก’